ساخت بناهای عظیمی که در طول قرنها پابرجا ماندهاند، هرگز
بدون دستیابی به سطح بالای دانش کاربرد بالابرها میسر نبوده است. برای ساخت این
بناها دانش بالابرها نباید کمتر از مهارتهای هنر معماری توسعه یافته آن روز بوده
باشد. آسانسور یکی از ابتداییترین ماشینهای ساخت دست بشر است که همواره به کمک
او آمده است. در دایرهالمعارف بریتانیکا آمده که ویتروس، معمار رومی، 26 سال قبل
از میلاد در نوشتههای خود از وسایلی نام برده است که 236 سال قبل از میلاد در
جابجایی وسایل در بناها استفاده میشده است.
اولین اسانسورهای باری قرقرهای در آن دوران اختراع گردید
و با یک حرکت تکاملی دراز مدت مسیرهای دشوار رشد دانش علمی و فنی و تجربیات در این
زمینه به صورتی مدام تاکنون طی کرده است. استفاده از آسانسورهای مسافربری و باری
به قرون وسطی در استحکامات نظامی بر میگردد، که جهت جابجایی آن از نیروی انسان و
یا حیوانات اهلی استفاده میگردید. پایهگذار علمی و طرح آسانسورهای امروزی، دانشمند
و ریاضیدان بزرگ، آتوود است. ماشین آتوود عبارت است از دو وزنهای که با یک نخ به
یکدیگر مربوط میشوند و روی فلکهای، وزنههای فوق به بالا و پایین حرکت میکنند.
در حدود سال 1800میلادی هم زمان با کشف نیروی بخار در کشور انگلستان و به کارگیری
آن در راهاندازی چرخهای صنعت آسانسورسازی که تا آن زمان پیشرفت چندانی نکرده
بود، ناگهان دستخوش تحولاتی شد و قدرت بخار به عنوان نیروی محرکه در بالابرها مورد
استفاده قرار گرفت. اما به دلیل عدم امنیت کافی در ایت آسانسور، عملا تا سال 1852
مورد استفاده قرار نگرفت. در عصر صنعتی، ویلیام تامسون با آسانسور هیدرولیک خود
توانست از نیروی سیال در جابجایی کابین استفاده نماید.
الیشا جی اتیس با به کارگیری ترمز اضطراری در آسانسورهای
کششی در سال 1353 و نمایش در محوطه کاخ کریستال در شهر نیویورک، توانست ایمینی
استفاده کنندگان را تامیین کرده و از لحاظ روحی اطمینان بیشتری به مسافرین بدهد.
در سال 1858 این سیستم در آسانسورها به صورت صنعتی توسط شرکتهای سازنده بالابرها
مورد استفاده قرار گرفت. ورنر زیمنس در سال 1880 با استفاده از موتور الکتریکی
اولین آسانسور الکتریکی را ابداع نمود و جان روبلینگر با به کارگیری سیم بکسل
فولادی به جای طنابهای کنفی که از ایمنی چندان قابل قبول برخوردار نبودند، کمک
کردند تا آسانسورهای پیشرفته امروزی که از استانداردهای ایمنی بالای برخوردار
هستند، هموار گردد.
توسعه تدریجی آسمانخراشها باعث طراحی و ساخت آسانسورهای پیشرفته گردید که آن نیز در نتیجه رشد و توسعه رشتههای مهندسی مکانیک، برق و شیمی بود، با رشد صنعت آسانسور در مقابل باعث ساخت بناهای نمونه و برجسته گشت، که در صورت عدم تعامل آنها شاید طراحی و ساخت آسانسور در همان طرح آولیه سال 1850 باقی می ماند.